Mijn vader
liep ten einde,
trad buiten de oevers van zijn wil


mijn moeder liet hem kabbelen, klotsen
en mijn broers voeren op hem,
deinden op de lange golven van zijn verval,
visten naar de gehiemen, die hij niet meer bezat,
lieten hem denken,
lieten hem niet meer onder woorden kunnen brengen


de avond viel
en zijn zon liet zich in hem onderdompelen,
liet koud en onafzienbaar worden,
zijn stormen gingen liggen
en zijn winter wenkte hem: hier! hier!


maar mijn vader sliep -
zijn meeuwen waren moe
en streken op hem neer.