Mijn vingers zijn bevroren. De wind giert door het metalen rooster. je kunt beter overwinteren op een eenzame ijsschots dan op een brandtrap.
Het was bijna goedgegaan. Ik wilde net langs het raam van zijn keuken sluipen, toen het licht binnen ineens aanging. Hij leek recht op mij af te lopen.
Ik zakte door mijn knieën en kroop op handen en voeten achterstevoren naar beneden.
Als ik door was gelopen naar boven had hij me niet in kunnen halen, maar dan had hij mijn geheime route geweten. En die heb ik nog nodig.
Er brandt nog steeds licht in zijn keuken en er komen geluiden door het openstaande bovenraampje. Geluiden en heerlijke etensgeuren. Gebakken spek, gok ik, en bruine bonen. Er is vast ook een portie voor mij bij. Kom maar mijn diertje, hier zijn lekkere hapjes, ik zal je geen kwaad doen, ik hou van je.
Als hij nu de keuken uit ging kon ik langs het raam lopen. Was hij maar niet zo'n huiselijk persoon, die uren staat te kokkerellen. Had hij maar een magnetron, zoals wij.

Karlijn Stoffels (1947) maakte in korte tijd internationaal naam met haar jeugdromans: 'Mosje en Reizele' )Gouden Zoen 1997), 'Stiefland' (E. du Perronpreis 1998 en Gazen Globe 1999) en 'Khalid'.