Madurer woont in Noord-Turkije, in het hartje van het paleis van zijn vader. Zijn kamers zijn leeg en steriel en Madurer komt nooit buiten: hij is ernstig ziek en bijna overal allergisch voor. Op verzoek van Madurers vader komt een beroemde schilder, Sakumat uit het Zuiden om zijn kamer wat op te vrolijken. Iedere avond bespreken de jongen en de schilder wat er de voolgende dag op de muren zal verschijnen. Zo groeit Madurers wereld: bergen, een vallei, laagland een rivier, een weg, een dorp, een herder, beesten. En de zee. Een immense zee. En zo groeit ook de vriendschap tussen de twee scheppers van die wereld. Op zee verandert een stipje in een schip en het schip weer in een stip. Het landschap verandert met de seizoenen. Op een zomernacht ligt Madurer, met wie het niet zo erg goed gaat, met rode konen te kijken naar een veld vol stralend kruid. Dat is een plant die hij zelf heeft bedacht, en waarvan de bloemen in het donker oplichten als vuurvliegjes, als fonkelende sterren. Sakumat