Grimaldi is door de Heer zelf uit rotsen en olijven geschapen. Eeuwenlang hebben de bewoners van Grimaldi van kleine lapjes grond een karige 'rijkdom' bijeengeschraapt en verachtelijk gespuwd op nomaden hogerop in de bergen die het vertikken te werken. Al die eeuwen is aan hun leven niets wezenlijk veranderd. Hun geschiedenis werd pas tragisch in 1939 toen de Duitsers in Italië vochten en de Fransen Grimaldi vanuit zee beschoten.

Toen is de kracht van Grimaldi gebroken, en na de oorlog vond het de kracht niet meer om op te staan.

Addio Grimaldi! is misschien wel Nolthenius' meest 'Italiaanse boek, het schildert het leven in Italië van binnen uit. Het is geschreven in de vorm van een kroniek: een opeenvolging van grote en kleine gebeurtenissen die samen het beeld geven van een hechte samenleving en van een tijd.

De vorm van de kroniek is Nolthenius uitermate vertrouwd: zij heeft er in archieven en bibliotheken heel wat bestudeerd voor haar essays, verhalen en romans: voor haar veelgeprezen Franciscusstudie (Een man uit het dal van Spoleto) vooral, maar ook voor luchtiger werk als Moord in Toscane en voor haar recente verhalenbundel ‘Het vliegend haft’.