‘De Paardekop’ is de bijnaam van de man, die als paardenfokker een uitzondering is in zijn polder, waar verder immers niets is te zien dan koeien. Sebastiaan Lamoen [zo is zijn naam] komt te sterven. Zijn drie zonen, die het niet in zich hebben hun vleugels uit te slaan, blijven bij elkaar. Als hulpje hebben ze Tonia Benschop in huis, een meisje van zo’n zedelijke kracht, dat zij voor de mannen een onaanraakbare, haast een heilige is. Zij blijft dat, voor de zonen, en ook voor de lezers, als de tweede, Joan, zich op een mooie, maar kwade avond in een kersenboomgaard onder Jutphaas met haar ‘vergeet’.