Meneer Ratti houdt niet van katten en buurvrouwen en hij haat kinderen. De paniek is dan ook groot als op een dag een zwarte kat zijn kelder komt binnenlopen. Die kat lukt wat geen mens is gelukt: het steelt meneer Ratti's hart. Voor het eerst doen warmte en plezier hun intrede in de duistere kelder. En het kan meneer Ratti geen barst schelen dat de kleine Marleen haar ogen rood huilt omdat ze haar mooie kat kwijt is. Meneer Ratti vergeet daarbij iets heel belangrijks: dat zijn hart niet meer hetzelfde is als vroeger. En zo begint Marleentjes verdriet langzaam aan meneer Ratti's hart te knagen.