Diep in het land van de Preanger sloten ze ooit vriendschap: Oeroeg en de verteller van het verhaal, de zoon van een Nederlandse administrateur. Als ze op de middelbare school zitten in Batavia groeien ze geleidelijk uit elkaar. Na de tweede wereldoorlog is het contact voorgoed verleden tijd. Oeroeg heeft gekozen: voor zijn eigen volk en tegen de Nederlanders, die hij met haat tegemoet treedt. In deze roman probeert de verteller zich rekenschap te geven van zijn vroegere vriendschap met Oeroeg, van wat Oeroeg voor hem betekende en nog betekent: “Misschien prikkelt mij zijn onherroepelijk anders-zijn, dat geheim van geest en bloed, dat voor kind en knaap nog geen problemen opwierp. Maar dat nu des te knellender schijnt.”
De verteller gaat in zijn onderzoek naar de wortels van die eens zo dierbare vriendschap pijnlijke vragen niet uit de weg.
Hella S. Haasse (1918) heeft een groot en veelzijdig oeuvre op haar naam staan, waarvoor zij de P.C. Hooftprijs kreeg. Naast beroemde historische romans, zoals Het woud der verwachting, publiceerde zij documentaire romans (Heren van de thee) en oogstte zij veel lof met op fantasie gebaseerde romans, zoals De ingewijden en de recentelijk verschenen boeken Fenrir en Sleuteloog.
Oeroeg behoort vanaf het moment van verschijnen in 1948 tot de veelgelezen klassieke romans van de moderne Nederlandse literatuur. Het boek werd onder regie van Hans Hylkema in 1993 verfilmd.