'Schreeuw maar raak, niemand hoort je. Luister, je moet aardig doen tegen mijn vrienden, begrepen?' Hij wou me pakken maar hij greep mis. Ik sprong achter de bank.

'Rustig aan jij,' zei hij, terwijl hij een nieuwe aanval deed. 'Rustig aan.' Een koude windvlaag streek langs mijn benen. De balkondeur stond nog open. Hij zag me kijken en wou me nog tegenhouden, maar ik was hem te snel af. Ik klom over de balkonrand. Ik hield me vast aan de rand, terwijl ik me bukte als bij de start van een duikwedstrijd.

Vlakbij was een boom. De bovenste takken reikten naar het balkon. Dat gaf me hoop. Ik wist dat ik zo'n sprong aankon.

'Wat doe je?' De oude man verstarde. 'Doe niet zo gek,' zei hij. 'Kom terug, dan mag je weg, eerlijk waar.'

Ik keek over mijn schouder naar hem.

'Vertrouw me nou maar, en kom weer binnen. Toe nou. Je kunt niet vliegen.'

Ik haalde diep adem, en het werd de spring van mijn leven.



Een jonge alleenstaande moeder woont met haar zoon in bij haar ouders. De warmte van de grootmoeder is belangrijk voor de jongen, en het is dan ook een ramp als zij sterft en grootvader een eind maakt aan hun inwoning.

Batman is altijd het idool van de jongen geweest, en hij gelooft zijn moeder niet als die hem vertelt dat Batman niet kan vliegen. Hij maakt een Batman-pak en probeert het tegendeel te bewijzen, met als resultaat een behandeling op de eerste hulpafdeling van het ziekenhuis.

Vanaf dan begint er steeds meer mis te gaan. De moeder houdt zich steeds meer met mannen bezig, eerst om te vergeten en daarna uit pure noodzaak: om te kunnen overleven.

Haar zoon voelt zich verwaarloosd en krijgt te maken met de bittere werkelijkheid van armoede en geweld. Is er een ontsnapping mogelijk?