Hans Rooseboom in De Stern: 'Van der Heijden is met De slag om de Blauwbrug zijn ambitieuze literaire onderneming sterk begonnen. En hij heeft genoeg thema's aangedragen om in de komende delen even sterk verder te kunnen gaan.'Frans Thomése in het Eindhovens Dagblad 'Zoiets is altijd moeilijk vantevoren te zeggen, maar toch: de romantrilogie De tandeloze tijd van A.F.Th. van der Heijden, waarvan nu de proloog en het eerste deel zijn verschenen, heeft het in zich om het boek van een generatie te worden, zoals bijvoorbeeld De avonden van G. K. van het Reve het boek van een generatie is. Zijn het in De avonden de verveelde jongeren voor wie, na de vernietigende saaiheid van de oorlog, niets meer van waarde en alles walgelijk is, in De tandeloze tijd zijn het de welvaartkinderen voor wie alles binnen bereik ligt, maar die te blasé zijn om het te grijpen.''Vandaar de titel van de trilogie: Egberts denkt de tijd zijn spreekwoordelijke tand uitgerukt te hebben door "omgekeerd in de tijd" te gaan staan, door niet naar de voltooiing der dingen te verlangen maar naar het begin ervan.Dit procédé van "leven in de breedte" past Van der Heijden meteen al toe in de proloog, De slag om de Blauwbrug. Hij beschrijft daarin hoe zijn held Albert Egberts jr., een aan heroïne verslaafde autodief, de nacht voor de kroning van Beatrix tot koningin in de Amsterdamse binnenstad rondscharrelt, op zoek naar auto's, met een schaar in de aanslag ter opening van de portieren. Onderwijl rekt hij zijn leven in de breedte door tijdens de scharreltocht voortdurend beelden uit het verleden op te roepen die beelden roepen op hun beurt weer andere op, zodat een kaleidoscopisch effect ontstaat.Zo ziet de lezer in deze Amsterdamse nacht van 29 op 30 april 1980 allerlei voorvallen uit Albert Egberts jr.'s verleden opdoemen, en maakt hij kennis met de bijbehorende personen, zoals de alcoholistische vader Egberts sr. en de zichzelf wegcijferende moeder, de jeugdvrienden Thjum, Schwantje en Flix Boezaardt en de bewonderde oom Egbert Egberts.'Paul van Suetendael in Yang: 'In De slag om de Blauwbrug speelt reeds een andere alltagwerkelijkheid: die van de junks, de punks, de krakers. Maar zoals in Vallende ouders wordt het gevaar van het journalistieke fait-divers-toontje overstegen door de tederste en schrijnendste poëzie die ik sinds jaren niet meer in een Nederlands prozaboek had ontmoet.Een schitterende prestatie.'