Plotseling stond hij in de kamer, de kleine koning December II: kreuning had hij zichdoor een spleet tussen boekenkast en muur geperst. Hij knabbelde op een gombeertje en begon nieuwsgierig vragen te stellen. Maar ook anwoorden gaf hij graag. Hij legde bijvoorbeeld uit waarom hij zo klein was, niet groter dan een vinger. In de wereld waar hij vandaan komt, achter de muur, word je oud geboren en dan word je steeds kleiner, totdat je kamerheer je 's ochtends niet meer in je bed kan vinden. Als je geboren wordt weet en ken je alles wat je nodig hebt: lezen, schrijven, computeren, zakenlunches afwerken...En hoe kleiner je wordt, hoe meer je vergeet. Op een kinderstoel deelnemen aan een zakenlunch, dan kan natuurlijk niet. Dus als het zover is, mag je lekker thuisblijven, bang zijn voor een schawuw onder je bed, dromen als je naar de wolken kijkt, en je teddybeer eens een flink pak rammel geven. Kortom, de heerlijke kindertijd is aangebroken.