Marcel Duchamp (1887-1968) is de uitvinder van de readymade en de vader van de conceptuele kunst. Hij is een van de invloedrijkste kunstenaars van deze eeuw.

De notities, schetsen en reproducties die Duchamp samenbracht in zijn Groene doos (1934) en zijn Witte doos (1967) stammen uit de vruchtbaarste periode van zijn kunstenaarschap, de jaren 1911 tot 1923. Het materiaal documenteert de ontstaansgeschiedenis van zijn belangrijkste werk, Het grote glasraam, en bevat de ideeën voor zijn readymades.

Duchamp beschouwde De groene doos als een soort legenda bij Het grote glasraam. Notities en 'schilderij' vormen samen een werk en dragen voluit dan ook dezelfde, lange en bevreemdende, titel: De bruid gestript door haar vrijgezellen, zelfs.

De witte doos bevat onder meer een verzameling meetkundige beschrijvingen van de vierde dimensie en enkele pseudo-theorieën over taal en kleur.

Duchamp heeft het materiaal ooit zelf in facsimile uitgegeven; hij stopte exacte kopieën van zijn tekeningen en handgeschreven notities los in dozen. De typografie van de vertaling volgt zoveel mogelijk het oorspronkelijke materiaal.

Ook in literair opzicht zijn de in deze uitgave gepresenteerde notities de moeite waard. Of het nu gaat om een haastig neergekrabbeld ideetje, een cryptische checklist, of een zorgvuldig uitgewerkte beschrijving van de poëtische mechanica der Vrijgezellenmachine, overal fonkelt Duchamps hang naar verdichting en woordspelingen.

Minne Buwalda (1958) vertaalde eerder werk van Antonin Artaud (Dans om de anatomie, Perdu, 1989) en was mede-vertaler van György Konráds boek De stedebouwer(Van Gennep, 1995).