Rutger Kopland: 'Er is niets dan leegte die wij vullen met hersenspinsels, dat is Tom van Deels meest essentiële ervaring, die in ieder gedicht aan andere gegevens opnieuw wordt gedemonstreerd. Wat hij ook onder de loep neemt, hij ziet altijd wat er niet meer is, welk taalnet hij ook uitgooit, hij laat altijd zien dat hij niets heeft gevangen. Dat maakt zijn werk verwant aan de wiskunde, omdat het een algemeenheid formuleert op een niveau waarop de alledaagse toevalligheden er niet meer toe doen. Zijn gedichten naderen inderdaad de status van "formules". Anderzijds, of liever tegelijkertijd, en misschien nog liever daardoor, zijn deze gedichten buitengewoon melancholiek [...].

Hoe exacter de taal, hoe verder de verwijdering tussen aanleiding en beschrijving, hoe minder onze wereld herkenbaar wordt.

Goddelijke waarheid, algemene toepasbaarheid van uitspraken, zij stemmen buitengewoon melancholiek, zij maken de leegte, het voorbije als het ware zichtbaar. Tom van Deels werk is hiervan een indrukwekkende demonstratie. Het is, ondanks zijn geringe omvang, een monument, een monument van precisie en onontkoombare weemoed.'

Brian Johnstone in The Dark Horse over Singers Behind Glass / Eight Modern Dutch Poets, Selected and Translated by James Brockway: 'Van Deel is a poet of brevity and sparing output. None of his poems here is more than thirteen lines long; many are no more than six or seven. This is not to sav that his work is short on content. He is a poet who is capable of distilling emotion and experience down to its essence, employing a consistent elegance and precision of language.'

Guus Middag: 'een gedicht van Van Deel: rond, geduldig geslepen, omspoeld door suggesties met een hoog soortelijk gewicht.'

T. van Deel (1945) is als neerlandicus verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en als literair criticus aan Trouw. Zijn bundel Achter de waterval werd in 1987 bekroond met de Jan Campertprijs.