In dit opmerkelijke mengsel van herinneringen en literatuurbeschouwing gaat James Wood op stimulerende wijze in op het verband tussen literatuur en leven. Hij beargumenteert dat literaire fictie de unieke eigenschap heeft dat ze ons leven kan beschrijven; ze kan de herinnering aan dit leven behoeden voor de dood en de vergetelheid. Lezen is een bijna heilige en persoonlijke daad, zoals Wood laat zien aan de hand van zijn besprekingen van werk van onder anderen Anton Tsjechov, W.G. Sebald en Karl Ove Knausgård. Tintelingen is een stimulerend persoonlijk verslag over de lonende samenzwering tussen schrijver en lezer. Het laat ons met een frisse blik kijken naar wat er op het spel staat wanneer we literaire fictie lezen of schrijven.