Een vrouw wordt door een emailwisseling met een onbekende man op het spoor gezet van haar verleden. Als hij schrijft over de stad, koffie en soep, denkt zij terug aan hoe ze als jong meisje op zoek ging naar haar moeder, die ze nooit gekend heeft. Ze heeft alleen maar een klein portretje. De dochter probeert te achterhalen hoe haar moeder eruit heeft gezien. Haar vader, een fanatiek jam-maker die meer oog heeft voor bramen dan voor haar gemis, vertelt haar echter niets. Hij tekent alleen een lichaam aan het fotootje. Lange haren, zwierende armen en een moedervlekje op de rug. Met die tekening vertrekt de jonge vrouw naar de stad en spreekt ze vrouwen aan die aan het beeld voldoen. Maar vindt ze wat ze zoekt? En zal ze de onbekende man ooit treffen? Portrettensoep is een poëtisch en bij vlagen absurdistisch debuut. De afwisseling van een kinderstem en een volwassen stem maakt van het spoorzoeken een geraffineerd geheel.