‘Ik heb wel eens gedacht dat het niet slecht was om te worden opgevoed door mensen die zich moeilijk tot elkaar verhouden – omdat zo’n opvoeding op een vanzelfsprekende manier zorgt voor wat barsten in je wereldbeeld… Blijkbaar zijn er scheuren, ergens tussen al die onbevattelijke regels en praktische bepalingen, en door die scheuren kan het licht naar binnen komen. Het licht waarin iets groeit… De zonnestralen van de twijfel…’ Aan het woord is Kas van Wallenstege: individu. Weerbarstig levend in een dorp, in een omgeving waarin iedereen iedereen tracht te controleren. ‘Het leven is toch voornamelijk wat anderen ervan maken,’ aldus Kas. Als hij dan plotseling verdacht wordt van een misdrijf, raakt hij langzaam maar zeker steeds meer afgezonderd. Op filosofische wijze vertelt hij het ijzingwekkende verhaal van een eenling in een brave, nieuwe wereld…