In deze bundel onderzoekt Toon Tellegen zijn woorden alsof het driedimensionale dingen zijn, of wezens met een eigen persoonlijkheid. De schrijver vraagt zich bijvoorbeeld af of de woorden wel van hem houden – en er is maar één manier om daar achter te komen: hij wijst ze de deur.
Beeldend kunstenaar Boris Tellegen liet zich inspireren door de woorden van zijn vader en maakte bij diens gedichten tekeningen die hij op een bijzondere manier liet uitvoeren: gedrukt in witte inkt.