In Stof dat als een meisje voeren een man en een engel een gevecht op leven en dood. Hoewel het er hevig aan toegaat, vooral als het donker is, blijft de engel zijn slachtoffer meestal met mededogen en tederheid bejegenen. Want als de zon opkomt en de engel wint, glorieert de man in zijn kielzog, en als tegen de ochtend de man verliest, blijft ook de engel gewond achter. Zo zijn ze tot elkaar veroordeeld, tot het bittere eind.