Dagenlang loopt Rogier te wachten op een bericht van het ziekenhuis dat er plaats voor hem is. Hij moet geopereerd worden en daar ziet hij huizehoog tegenop. Van dat wachten wordt Rogier dood- en doodmoe. Hij kan aan niets anders meer denken dan aan die operatie. En hoewel hij al 12 is, zoekt hij troost bij een paar speelgoedjes van vroeger. Maar zelfs zij schijnen hem niet te gunnen dat hij eens even lekker uitrust: zij jagen hem op met rare verzinsels en nare grappen. Wat een opluchting voor Rogier wanneer die operatie eindelijk achter de rug is.