Drie christelijke coalitiekabinetten kende Nederland voor de Grondwetswijziging van 1917, die het algemeen (mannen)kiesrecht, de evenredige vertegenwoordiging en de onderwijspacificatie bracht en daarmee een andere politieke constellatie. Het kabinet van de anti-revolutionair mr. Th. Heemskerk (12 februari 1908 - 29 augustus 1913) is veel minder bekend gebleven dan zijn twee voorgangers, het kabinet-Mackay en het kabinet-Kuyper. Ten onrechte. Tegen de wil van Abraham Kuyper, die in 1905 een verkiezingsnederlaag had geleden, nam Heemskerk in 1908 de leiding op zich van een minderheidskabinet van antirevolutionairen en katholieken. Heemskerk, volgens de oppositie representant van het jolige christendom, ontdeed de antithese van Kuypers agressieve taal en werd bij de verkiezingen van 1909 beloond met een ruime meerderheid voor de rechterzijde. De ministers van het kabinet-Heemskerk pakten tal van actuele kwesties aan (waaronder onderwijs, defensie, sociale kwesties en zedelijkheidwetgeving), maakten duidelijk dat de christelijke politiek principieel en gouvernementeel was, en bereidden daarmee de pacificatiepolitiek van na 1917 voor. Met bijdragen van Hardy Beekelaar, Arno Bornebroek, Jan de Bruijn, Johan den Hertog, Alexander van Kessel, Gert van Klinken, Gerard van Krieken, Dick Kuiper, Herman Langeveld, Gerrit Schutte, Herman Smit en Erie Tanja. Prof. dr. D.Th. Kuiper is emeritus hoogleraar sociologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Prof. dr. G.J. Schutte is als emeritus hoogleraar geschiedenis van het Nederlands protestantisme verbonden aan dezelfde universiteit.