Welke levensvragen dienen zich aan in crisismomenten? Welke kern houd je over als leven en dood in het geding zijn? Wat blijkt van waarde te zijn als je terugkijkt op je leven? Zijn er nog dingen die verwerkt moeten worden? Hoe ga je om met de onzekerheid over de afloop van een ingrijpende ziekte? Wat voor toekomst stel je je voor, ook als er geen toekomst meer zou zijn? En als je de draad van je gezonde leven weer op kunt pakken - hoe ga je dan verder? Wat gebeurt er met je als je even de dood in de ogen hebt gekeken? En wat betekent God in dit alles? Na de ervaring van een hartinfarct besloot Wim Jansen op zoek te gaan naar antwoorden op deze vragen. Hij kwam tot de ontdekking dat de nabijheid van de dood een verdieping en verrijking kan betekenen, van het leven, van relaties, van geloof. Wie leert te leven met de dood voor ogen leeft vrolijker en vromer, is zijn stelling. Stervenskunst kan tot levenskunst worden.