Dietrich Bonhoeffer (1906-1945) behoort tot de grote denkers van de Europese cultuur. Hij nam actief deel aan het Duitse verzet tegen het Hitlerbewind. Dat bracht hem in 1943 in de onderzoeksgevangenis van Berlijn-Tegel en het kostte hem op 9 april 1945 het leven. Uit zijn cel smokkelde Bonhoeffer een aantal brieven naar buiten, die na de oorlog werden uitgegeven onder de titel Verzet en overgave. Een aantal daarvan, ze zogenaamde theologische brieven, hebben in de naoorlogse jaren een schok teweeggebracht in de theologie. Stel u voor, hier schrijft een gevangengenomen theoloog: 'De bijbel verwijst naar Gods onmacht en lijden; alleen de lijdende God kan helpen.' Elk hoofdstuk begint met een korter of langer fragment uit Bonhoeffers brieven, dat door de auteur van commentaar wordt voorzien. Zijn deze schokkende passages aanzetten tot een ommekeer van de theologie, die voortaan wil dat God er is 'voor anderen', zoals ook Jezus 'de mens voor anderen' is? Er wordt die 'andere' theologie dan ook het startpunt voor het doen van gerechtigheid, voor een ethiek van solidariteit?