Israël past niet op de wereldkaart. Toen Abraham de belofte kreeg dat zijn nageslacht het land zou krijgen, lag meteen het probleem levensgroot op tafel: 'De Kanaänieten woonden toen in het land.' Het is altijd het land waar anderen in wonen. Het thuis van Israël is nooit het eigen thuis. Dat geldt voor Israël zoals het verstrooid is onder de volken, dat geldt ook voor Israël in het beloofde land. Daarmee is de geschiedenis van Israël als geschiedenis van lijden gegeven. Het is de geschiedenis van het volk dat er niet hoort te zijn. Juist daarin is het de geschiedenis van de God die er niet hoort te zijn. De God van Israël is ook de wereld te veel. Hoogtepunt van deze geschiedenis is de verhoging van de Messias van Israël aan het kruis. Daar wordt Israëls God, die zijn volk heeft gekozen, ten diepste gekend. En het land dan? Israël zal moeten leren dat voor de priesters gold dat de Here hun erfdeel is. Als Israël zich leert verstaan als kring om de priesterlijke Messias, dan dient dat uiteindelijk hun vrede. In dit boek komen achtereenvolgens aan de orde: de Messias, het lijden, de verkiezing, de wet, de cultus en het land.