Het evangelie van Marcus is een tekst in geheimtaal, geschreven voor een vervolgde minderheid. In het dramatische slot wordt bij het geopende graf aan de vrouwen een geheim onthuld. Om het te ontcijferen, moet de moderne lezer trachten zich in de situatie te verplaatsen van de eerste lezers, vermoedelijk de gemeente van Alexandrië of van Rome kort na het rampjaar 70, toen de tempel van Jeruzalem door de Romeinen werd verwoest. Het ons bekende evangelie is een reactie op die verwoesting en een herziening van een verhaal vóór 70 over de kruisiging en opstanding van Jezus. Volgens de auteur van dit boek communiceerde Marcus een stijl, die toen onder Joden gebruikelijk was. De sleutel tot de beeldende taal van het evangelie ligt in het 'Oude Testament'. De voorstelling van het geopende graf, ontleend aan Jesaja, is een eufemisme voor de verwoeste tempel. De boodschap is dus niet die van fundamentalisten omtrent een letterlijk leeg graf, maar loopt parallel aan het beeld van het gescheurde voorhangsel van het huis van God tijdens de kruisinging. De toon van overwinning op lijden en dood klinkt van het begin af aan door. Dit boek is een grensverleggende studie over het evangelie van Marcus en met name over de centrale betekenis van de opstanding.