Het nieuwtestamentische bijbelboek Handelingen der Apostelen wordt vaak gelezen als een verslag van de gang van zaken binnen het allereerste, joodse christendom. Zonder dit gezichtspunt helemaal af te vallen leest de dichter Willem Barnard Handelingen vooral als een verhaal, een literair werk dat dan ook gelezen wil worden zoals men alle literatuur van enig belang leest: met toegespitste aandacht voor de verwijzingen die verscholen liggen in woordkeus en beeldspraak. Willem Barnard beperkt zich tot de eerste zeventien hoofdstukken, omdat het hem vooral gaat om de vraag: hoe is het evangelie naar 'ons', naar Europa gekomen? Wat begon in Jeruzalem verplaatste zich en kwam in Athene, culturele hoofdstad van ons werelddeel, tot een ontmoeting die een botsing was met de Helleense geest. De apostel Paulus stond voor de taak, de Hebreeuwse beseffen te vertalen zonder ze te verraden. In het verhaal van de bekwame auteur Lukas klinken allerlei thema's uit tora, profeten en geschriften door, soms woordelijk in het Grieks van de Septuagint - maar het vereist attente oren om ze op te vangen. Lukas gaat te werk zoals goede vertellers plegen te doen. Door op cruciale momenten bekende woorden en beelden te hanteren, weet hij zijn hoorders en lezers ervan te overtuigen dat de mare van 'de Nazarener' een (de) legitieme toepassing is van de Hebreeuwse traditie. Dat is van oudsher het grote strijdpunt geweest. Het als 'duister' bekend staande bijbelboek Leviticus is daarbij in het geding - Barnard besteedt er uitvoerig aandacht aan. 'Tot in Athene' is een geïnspireerd en aanstekelijk leesverslag, dat de lezer nieuwe perspectieven biedt op diens eigen verhouding tot de bijbel.