Praktisch - theologen zijn reeds geruime tijd geen vrienden meer van Karl Barth. De theologische inzichten uit de Kirchliche Dogmatik zijn bijgezet bij 'the wrong ideas of dead men'. De aandacht gaat voor alles uit naar de sociologische of psychologische waarneming van de werkelijkheid. Dat moet de vindplaats van het heil zijn. Een beetje Barth - kenner daarentegen ziet met lede ogen aan hoe de oogst van de negentiende eeuw naïef als buit wordt ingehaald. Is godgeleerdheid menswetenschap geworden? Waarom? Kunnen praktisch - theologen zich ongegeneerd gedragen als 'heren van de praxis'? Moeten de eerstelingen van die oogst dan niet theologisch geproefd worden? Zo kunnen we de twintigste eeuw toch niet uit? net vaarwater van beiden verzeild raakt, beleeft wat. De machtige, mannelijke theologie van Barth schrompelt weer in tot wat het oorspronkelijk wilde zijn: een opmerking in de marge van het eigentijdse debat En op hun beurt worden de bevindingen van het praktische onderzoek telkens even gebaad in theologisch flitslicht. Dat kunnen ze best hebben. Het hier geboden verslag draagt het kenmerk van onverwachte ontmoetingen. Het zal dus niet ontaarden in systematiek. Maar het praktische en theologische gesprek kan onmogelijk buiten dergelijke ontmoetingen om.