Geloven wordt pas echt een persoonlijke zaak, wanneer er gebeden wordt. Want bidden is: kleur bekennen en kiezen voor het aangezicht van de Eeuwige. Daar ligt tegelijkertijd ook onze armoede en onmacht. De gedachten achter dit boek met teksten en gebeden is, dat de samengekomen gemeente wel eens de beste 'binnenkamer' zou kunnen zijn, waar het gebed boven de schraalheid en woordeloosheid wordt uitgetild. De woorden in dit boek zijn gebeden, onder invloed van de gelezen Schriften, onder druk van de tijd en onder beslag van de verzamelde gemeente. Soms zijn die woorden gezongen, omdat Augustinus gelijk lijkt te hebben: 'wie zingt, bidt dubbel'. De gebeden die hier zijn bijeengebracht hebben mensen herkenning geboden en taal aangereikt, waarin zij zich thuis voelen. Zij kunnen worden gezegd in de 'holte' van de gemeenschap én herhaald worden in het ritme van ieders eigen bestaan.