Schaamte over verkrachting is nauwelijks te vermijden(…). Pogingen om die schaamte te verjagen door het onuitspreekbare uit te spreken, maakt het alleen maar erger. De schaamte wordt weerspiegeld door de luisteraar en is dan soms te zien aan een blos, het afwenden van de blik of het afzakken van de schouders, of te merken aan het zwijgen.

Wie verkracht wordt krijgt niet alleen te maken met de persoonlijke tragiek van een geschonden lichaam, maar ook met stilte. Partner, familie en vrienden doen er vaak het zwijgen toe.

De stilte voorbij is een toegankelijk geschreven boek, gebaseerd op de persoonlijke ervaring van de schrijfster. Het vindt woorden voor de traumatische ervaring van verkrachting en biedt een handreiking deze te verwerken. Daarnaast geeft het aan hoe omstanders kunnen helpen.