Boeiende catalogus over de rouwende figuren rond de praalgraven van Filips de Stoute en Jan zonder Vrees. Tijdens de late middeleeuwen waren de hertogen van Bourgondië de rijkste en machtigste vorsten van Noord-Europa. Zij heersten over een uitgestrekt gebied dat heel het huidige België en Nederland en een groot stuk van Noord-Frankrijk omvatte. De hertogen haalden beroemde beeldhouwers naar Dijon om er hun prachtige hof te verfraaien en het vorstelijke prestige luister bij te zetten. In een atelier onder leiding van Jean de Marville en later van Claus Sluter en Claus van de Werve vervaardigden deze beeldhouwers voor de hertogelijke familie monumenten die de Italiaanse werken van die tijd evenaarden. Dit boek biedt een diepgaande studie van de schitterendste verwezenlijkingen van deze kunstenaars: de grafmonumenten van Filips de Stoute (1342-1404) en zijn zoon Jan zonder Vrees (1371-1419). De weergaloze marmeren en albasten graftomben dienen als praalbed voor de gisants van de hertogen, die rusten op volledig opengewerkte bogengalerijen zoals die van een middeleeuws kloosterpand. Onder de arcaden zijn beelden van monniken geplaatst, die als het ware een rouwstoet vormen. Hoewel de sculpturen niet veel meer dan veertig centimeter hoog zijn, belichaamt elke monnik in miniatuur en telkens op een andere manier de laatmiddeleeuwse devotie en het rouwen over de dood van de hertog, terwijl de processie eeuwigdurend lijkt voort te schrijden rondom de marmeren gisant. Verschenen naar aanleiding van de eerste grote rondreizende tentoonstelling van de onlangs gerestaureerde pleurants biedt dit boek een uitstekende gelegenheid om de religieuze en historische context van de levensechte sculpturen diepgaand te bestuderen en de buitengewone artistieke verjonging ervan in het licht te stellen.