Van september 1914 tot januari 1915 verblijft Ernest Claes in het krijgsgevangenkamp van het Duitse Erfurt. Zijn belevenissen na Namen 1914 en zijn kort verblijf in het legerhospitaal van Gotha worden - vaak in dagboekvorm - weergegeven in deze eerste grote oorlogsroman. De eerste druk van dit werk verschijnt in 1919 als vervolgverhaal in 'De Standaard'. In hetzelfde jaar al in boekvorm. Hoewel het boek 80 jaar geleden werd geschreven is het nog steeds actueel in taal en vorm. Deze gecommentarieerde uitgave getuigt voor de herwaardering van de auteur in de Nederlandse letteren.
De jonge soldaat Claes beleeft de terreur van Namen, wordt zwaar gewond gevangen genomen en belandt uiteindelijk in de lugubere sfeer van een 'Kriegsgefangenenlager'..
Het rijke Ernest Claes-archief én de Claeskenner bij uitstek Prof. Em. August Keersmaekers maken deze uitgave tot een zeldzaam getuigenis van het historisch verleden. Het is een aanklacht tegen zinloos geweld en oorlog. Met de schalkse benadering van Claes blijft dit boek nu nog méér dan toen lezenswaard. De illustrator Jan De Maesschalk schildert harde én ontroerende taferelen, die de waarde van de teksten nog beklemtonen.