Mensen gaan dood. Niet alleen het handjevol mensen in mijn directe omgeving. Overal op de wereld sterven er mensen, dag in dag uit, ieder uur. Het sterfelijk zijn is iets dat alle mensen gemeen hebben. De vraag is echter hoe staan we tegenover ons sterven? Zien we de dood enkel als een onafwendbaar noodlot, of kunnen we de dood tot een voleinding van ons menselijk leven maken, waaraan we even volledig deelnemen als aan ons leven zelf.

Tijdens een lange reis naar de begrafenis van een dierbare vriend, denkt Henri Nouwen na over diens overlijden, zijn eigen toekomstige dood en aan de talloze mensen die iedere dag overal ter wereld sterven. Met de dood voor ogen is de neerslag van de retraite die hij zich daarna oplegt en waarin hij bidt, schrijft en nadenkt over omgaan met de dood. Aan de hand van vele aangrijpende getuigenissen maakt hij duidelijk dat het even belangrijk is goed voorbereid te zijn op het einde als op het begin van een mensenleven.