Gwij Mandelinck schrijft elf brieven aan Willem Vermandere en schildert op onnavolgbare wijze (Mandelinck is inderdaad een woord-kunstenaar) en portret van Willem Vermandere, niet alleen als zanger, als beeldhouwer, als tekenaar, als echtgenoot of als vader, maar eerst en vooral als mens. Een mens te midden van de natuur elementen: hij staat geworteld in de zee, de klei, de steen, de lucht en heeft ze gebruikt als startblok om naar zijn dromen te springen. Deze uitgebalanceerde brieven worden afgewisseld met liedjesteksten van Willem Vermandere en met foto's van hemzelf, van zijn beelden en van het landschap waarin hij leeft. De ploeg die aan dit boek gewerkt heeft (Willem Vermandere als 'onderwerp', Gwij Mandelinck als schrijver, Jan Decreton als fotograaf Philippe Boxy als lay-out man) staat borg voor een produktie van de hoogste kwaliteit.

Willem Vermandere, geboren te Lauwe in 1940. Thans woont hij te Steenkerke (Veurne) en zong tot op heden zeven elpees samen. In 1965 kreeg hij de Prijs van de stad Knokke-Heist en in 1983 de tweejaarlijkse en gerenommeerde Achiel van Acker-prijs. De jury werd getroffen door Vermanderes sociale bewogenheid, zijn taal vaardigheid en zijn autenticiteit. Maar de zanger

is niet meer los te denken van de beeldhouwer. In monumentale sculpturen legt Vermandere archetypische ervaringen vast.

Gwij Mandelinck, geboren te Wakken in 1937. Is stadsbibliothecaris te Poperinge. Schreef toneel, een beeldend verhaal over de Westhoek en vooral poëzie. Voor zijn laatste dichtbundel 'De droefheid is in handbereik' kreeg hij de Yang prijs 1982 en de vijſjaarlijkse Guido Gezelle-prijs van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal-en Letterkunde. Mandelinck is een heel persoonlijk geluid in de hedendaagse literatuur.