Ik ben Lexy Love en ik woon in een huis samen met mijn fietsenmakende vader (Martin), een op macht beluste bemoeial (mij zus Linn, zeventien), een compleet warhoofd (mijn zus Robinia, vijftien) en een soort buitenaards wezen (mijn broertje Thor, zeven). Ook lopen er nog twee honden en vijf katten rond. En ik? Ik ben eigenlijk de enige normale persoon, al kost dat soms wel moeite...

'Heb je echt nog nooit een jongen gehad die gewoon een vriend was?' vroeg ik aan Kyra.
'Nee, natuurlijk niet,' zei Kyra eigenwijs. 'Meiden en jongens kunnen nooit zomaar goede vrienden zijn. Uiteindelijk valt een van de twee altijd op de ander.'
'Dat is echt onzin!' riep ik uit. 'Er is nog nooit iets vreemds tussen Billy en mij gebeurd!'
(Met 'iets vreemds' bedoelde ik 'iets klefs', maar ik kon het gewoon niet hardop zeggen. Het idee dat Billy en ik met elkaar zouden zoenen of wat dan ook... Alsjeblieft, zeg!)
'Arme Billy,' zuchtte Kyra. 'Waarschijnlijk is hij al die tijd al verliefd op je en heb jij het nog steeds niet in de gaten...'