Jessa en Thorkil gingen op 2 bankjes in de grote hal zitten. Ragnar, de hoofdman, staarde in de vlammen. Tenslotte nam hij, zonder hen aan te kijken, het woord. Jullie vaders waren broers. Ik dacht dat ze me trouw waren, tot ze zich aansloten bij de laatste dwaze veldtocht van Wulfings. Al mijn vijanden spanden tegen mij samen. Wat een verspilling dat ze allen omkwamen in de sneeuw. Jessa keek hem woedend aan. Die sneeuw was te danken aan de hekserij van uw vrouw, Gudrun. Zij heeft de strijd voor u gewonnen.