De laatste nacht

Jessie hoorde achter zich het geluid van een sleutel die in iet slot werd gestoken. Daar was hij! Ze aarzelde geen seconde en begon te rennen. Vinder haar blote voeten voelde ze de vloerbedekking, en daarna het natte beton van het balkon. Ze zette af op de balustrade en een tel later vloog ze door de lucht. Haar T-shirt raakte doorweekt. Regen en wind striemden tegen haar blote benen. De val duurde maar een seconde, minder nog, maar Jessie had het gevoel dat ze uren door lucht zweefde. Ze wist opeens zeker dat ze de afstand verkeerd had ingeschat.