Voetballers als Wim van Hanegem worden schaars. In Nederland zie je ze al helemaal niet meer: middenvelders die het spel verdelen, die doelpunten maken en die de sliding beheersen als een voorstopper. Wim van Hanegem paarde zijn ongeëvenaarde balgevoel aan een atypische hardheid. Zijn techniek was Braziliaans, Brian Glanville vergelijkt hem in dit nummer met Didi, zijn hardheid deed niet onder voor die van Laseroms en Israel. Het is niet toevallig dat deze Hard Gras voornamelijk wordt gevuld door schrijvers uit Rotterdam, Utrecht en Zeeland, plekken waar de naam Van Hanegem als een eikenboom geworteld is.

Jos de Putter, Rob van Scheers en Wilfried de Jong hebben weinig gemeen, maar ze delen een onwankelbare, en soms zelfs agressieve loyaliteit aan de man wiens linkervoet zij mooier vinden dan de Brief van Vermeer, een bloeiende camelia, of het lichaam van Jennifer Lopez. Eerlijk gezegd kost liet de redactie weinig moeite die bewondering te delen voor de beste linksbenige voetballer van zijn generatie en ver daarna.

MATTHIJS VAN NIEUWKERK & HENK SPAAN