Mart Smeets verhuisde voor de zesde keer in zijn leven. Geconfronteerd met zo'n tachtig verhuisdozen, ook nooit uitgepakt van lang geleden, moest hij gaan afwegen; wat kan weg, wat heeft nog steeds waarde, wat is nog bijzonder: vooral de elf dozen met stukken van eigen hand verrasten hem. Veel ervan gooide hij weg, maar er mocht ook het een en ander blijven: de stukken die zijn ontwikkeling als journalist en schrijver laten zien en vooral de stukken die in de loop der jaren zijn visie op sport bepaalden, een visie die steeds rijper en veelomvattender werd. Smeets: 'Met deze artikelen heb ik iets. Ik heb herkend en geglimlacht, ik heb me voor mijn kop geslagen over zoveel groteske onzin en mijn soms flinke naïviteit.' Deze interviews, verslagen, beschouwingen en (grappige) verhalen van een kwart eeuw zijn voor iedereen nog steeds bijzonder lezenswaardig. Het is een typisch Mart Smeets-boek: enthousiast en zeer, zeer op de hoogte.