Justus van Maurik (16-8-1846 - 18-11-1904) was een typische Amsterdammer, hij kreeg eerst bekendheid als schrijver van kluchten en blijspelen. In 1878 verscheen zijn eerste novelle ''Mie de porster''. Honderden verhalen volgden. Van Maurik wist zijn lezers een lach
en een traan te ontlokken; een lach met zijn geestige schilderingen van volkstypes, een traan met zijn ontroerende verhalen. Veel van zijn boeken werden geïllustreerd door de graficus Johan Braakensiek (zie de voorkant). Hij schreef een aantal toneelstukken samen met Arnold Nicolaas Jacobus Fabius.
Van Maurik was een van de redacteuren van het in 1877 opgerichte ''De Amsterdammer'' (een dagblad voor handel, industrie en kunst), dat tegenwoordig als weekblad ''De Groene Amsterdammer'' verschijnt.
''Papieren Kinderen'' bevat een zevental volkse verhalen, zoals onder andere het dramatische leven van een verlopen komiek/acteur. Maar ook het ondeugende en humoristische pogen van een groep studenten om de kruideniersdochter te versieren.
De manier waarop Van Maurik de situaties beschrijft getuigen van een diep inzicht in de mens in al zijn hoedanigheden.