Oud-wielrenner Johan van der Velde kan worden beschouwd als het boegbeeld van de succesvolste wielergeneratie van Nederland. Insiders bewonderden hem om zijn weergaloze talent; jonge renners beschouwden hem als een lichtend voorbeeld, en bij het grote publiek viel zijn jongensachtige voorkomen zeer in de smaak.
Van der Veldes leven wordt gekenmerkt door hoge sportieve pieken, diepe persoonlijke dalen en een enorme mentale kracht om tegenslagen te overwinnen. Zijn rol als meesterknecht van Joop zoetemelk, die mede dankzij Van der Velde in 1980 de Tour de France wist te winnen, wordt nog steeds geroemd. Maar ook de verslaving aan amfetamines die aan het eind van zijn carrière aan het licht kwam, staat iedere wielerliefhebber nog voor de geest.
Na zijn carrière bleek Van der Velde aanvankelijk niet in staat af te kicken van zijn verslaving. Om aan geld voor amfetamines te komen, ging hij uit stelen. Grasmaaiers en postzegelautomaten behoorden tot zijn curieuze buit. Eenmaal ontslagen uit de gevangenis knokte Van der Velde zich terug en werd hij uiteindelijk volledig gerehabiliteerd door zowel de wielerwereld als door zijn fans, op wier bewondering hij na al die jaren nog steeds kan rekenen.
Sportjournalist Bart Jungmann (de Volkskrant) schreef met Langs het ravijn een prachtige biografie, waarin alle belangrijke feiten uit het veelbewogen leven van de oud-renner boven water komen. Langs het ravijn is een indrukwekkend sportboek over de kracht die het kost om op alle fronten af te kunnen zien en vertrouwen te hebben in eigen kunnen.