''Hoe lukt u dat toch, meneer Ibrahim, om gelukkig te zijn?''
''Ik weet wat in de Koran staat.''
''Misschien moet ik uw Koran maar eens inpikken. Ook al hoor je dat niet te doen als je joods bent.''
''Ach Momo, wat zegt jou dat nou, joods zijn?''
''Weet ik veel. Voor mijn vader betekent het de hele dag somber zijn. Voor mij...is het alleen maar iets waardoor ik niet iets anders kan zijn.''
Meneer Ibrahim stak me een pinda toe.
''Je hebt geen goede schoenen, Momo. Morgen gaan we schoenen kopen.''

In het Parijs van de jaren zestig van de vorige eeuw raakt Momo, een joods jongetje van twaalf jaar, bevriend met de oude Arabische kruidenier in de Rue Bleue. Maar schijn bedriegt: Meneer Ibrahim, de kruidenier, is geen Arabier, de Rue Bleue is niet blauw en het kind is misschien niet joods. Wat zich ontrolt is een prachtig verhaal dat de grenzen van deze begrippen ver ontstijgt.