Een seizoen in de hel en Illuminations worden gerekend tot de adembenemendste literaire teksten uit de negentiende eeuw. In het voorjaar van 1871 legt Arthur Rimbaud, zestien jaar oud, gegrepen door een geest van verzet, in twee brieven, de Zienersbrieven, zijn opvattingen over het dichterschap vast: Achter de banale wereld van alledag gaat een andere, nog ongekende werkelijkheid schuil. Het middel om deze werkelijkheid te ontdekken is de poëzie. De dichter dient een ziener te worden. Het zienerschap valt te bereiken door de ontregeling van alle zintuigen. Om wat hij in het ongekende ontdekt aan te kunnen reiken aan de mensheid, moet hij een nieuwe taal vinden. De persoon van de dichter met zijn subjectieve emoties is niet van belang; het in hem verzonken genie gebruikt het ik van de dichter als spreekbuis: 'Ik is een ander.' Aan deze beroemde uitspraak is de titel ontleend van deze bundel ,waarin Rimbauds prozagedichten centraal staan. Het is juist in deze prozagedichten (en meer in het bijzonder in Illuminations,) geschreven in de laatste fase van zijn dichterschap, dat Rimbaud, zoekend naar nieuwe vormen om zich te uiten, de sprong in het ongekende realiseert .

Une saison en enfer en Illuminations zijn met de Lettres du voyant in de geheel herziene vertaling van Hans van Pinxteren samengebracht in deze tweetalige uitgave.