Humphrey Ludwig was negen toen zijn vader overleed. Nadat hij zelf in zijn volwassen leven ontspoord is, gaat hij, gedreven door onbegrepen herinneringen en onbeantwoorde vragen, op zoek naar het verleden van zijn vader. We volgen hem naar de resten van de Birma-spoorlijn, waaraan zijn vader tijdens de Tweede Wereldoorlog als dwangarbeider in Japanse krijgsgevangenschap heeft gewerkt.

Met dit afgelegen gebied in Thailand als decor, waar zich een afschuwelijk stuk Nederlandse geschiedenis afspeelde, zoekt Huphrey naar zijn vader in zichzelf. Die mysterieuze man, die leefde met de diepe wonden van de oorlog - en de oorlog in Nederlands-Indië daarna. Met levendige beschrijvingen van de schoonheden van het gebied en de gruwelen die er hebben plaatsgevonden laat de schrijver grenzen vervagen.

Mijn vader in zwart-wit is meer dan een verhaal over de Birma-spoorweg. Het is een ontroerend verhaal over de onverbrekelijke band tussen ouder en kind.

Huphrey Ludwig publiceerde eerder Onder dwang. Leven in een TBS-inrichting (2001), het schokkende relaas van de negen jaar die hij doorbracht in huizen van bewaring en TBS-klinieken.