Paul Bruntons boek Een heremiet in de Himalaya werd in de jaren vijftig door onder andere de Engelse pers een meesterwerk genoemd. De schrijver verbleef enkele maanden in volledige eenzaamheid in een berghut in de Himalaya, om zich daar op zichzelf te concentreren en God te vinden volgens de richtlijnen van oude oosterse wijsheid. Dit boek - geschreven in een dichterlijke en meeslepende stijl - is een verzameling van unieke gedachten geworden, op vele gebieden: politiek, religie, natuurkunde en wijsbegeerte. Maar ook voor deze tijd kan dit boek een brug slaan tussen de oude oosterse traditie en de westerse beschaving. De toenmalige prins van Nepal, Mussoree Shum Shere schrijft in zijn voorwoord: men komt vele passages tegen in Bijbelteksten, waar melding is gemaakt van de geest,. Sprekend op vele manieren, door verschillende tongen, en verschillende mensen. Ik ben ervan overtuigd dat Brunton 'een van de meest uitverkoren instrumenten is om de half verloren wijsheid van het Oosten opnieuw te vertolken en in te voeren in het mechanisch bestaan der westerlingen en aldus te dienen zijn zaak'.