Gedurende de twaalfde en dertiende eeuw ontwikkelt zich in het zuiden van Frankrijk in een voor die tijd opmerkelijk tolerant spiritueel klimaat de bloeiende kathaarse religie. Deze ontwikkeling is de Rooms-Katholieke Kerk een doorn in het oog. De Katharen worden door de Inquisitie vervolgd en in opeenvolgende kruistochten gemarteld en afgeslacht. Vandaag de dag lijkt hun geloof definitief in de vergetelheid te zijn weggezakt. Gepassioneerde onderzoekers hebben echter een aantal teksten gevonden die kenmerkend zijn voor de kathaarse filosofie en hebben zich toegelegd op de ontsluiting en verspreiding van hun gedachtegoed. Onder andere met behulp van de moderne kennis op het gebied van de psychologie definieert Jean Blum de grote principes van de kathaarse spiritualiteit. De kathaarse religie is met name gebaseerd op de gedachte dat er in ieder menselijk wezen een oorspronkelijk, transcendentaal bewustzijn bestaat. Het doel van de kathaarse ascese is weer in verbinding te komen met het goddelijke, dankzij een innerlijk louteringsproces en meditatietechnieken. Ook reïncarnatie maakt deel uit van hun gedachtegoed. De auteur onderzoekt het inwijdingskarakter van de kathaarse religie en beschrijft in detail de principes die door de 'zuiveren' werden gepredikt. Door de kracht van hun overtuiging waren ze bijvoorbeeld in staat op serene wijze de brandstapel tegemoet te gaan. De kathaarse religie blijft in die zin een van de meest bijzondere en prachtigste vormen van de spirituele Queeste.