Paul Ferrini maakt haarfijn duidelijk wat onvoorwaardelijke liefde is. Hij laat zien dat wij onze medemens onvoorwaardelijk kunnen liefhebben zodra we geleerd hebben die onvoorwaardelijke liefde aan onszelf te geven. Dat wil volgens hem overigens niet zeggen dat we alles aan onszelf 'lief en mooi' moeten vinden. Integendeel, Ferrini moedigt de lezer aan de zgn 'lagere emoties' te onderkennen en te accepteren in plaats van angstvallig weg te stoppen, omdat juist onze eigen 'donkere zijde' de onvoorwaardelijke liefde in de weg staat. Hij bepleit een vorm van spiritualiteit die geworteld is in het gewone leven. Elke bladzijde van het boek ademt liefde en zachtmoedigheid, maar ook een logica en scherpzinnigheid die de lezer werkelijk met zichzelf confronteert.