JE GAAT NIET ZOMAAR DOOD Vragen rondom het leven en sterven van Marleentje

Op 12 februari 1991 stierf plotseling Marleentje Lansen. Ze werd zes jaar en vijf maanden. Toen ze net vijf was, stelde ze al indringende vragen over leven en dood. Kort voor haar dood vroeg ze haar moeder of zij voor haar een kindje wilde krijgen, omdat zij dat zelf nooit zou kunnen: 'Het wordt een meisje en wil je haar dan Rozemarijn noemen? Waarom noem je mij niet zo? Zullen we spelen dat ik dood hen?' Pas na Marleentjes dood beseften haar ouders hoe ze op allerlei manieren op haar naderende einde had gewezen. In dit boek doen zij op aangrijpende wijze verslag van hun intense ervaringen met hun dochtertje en van de duidelijke signalen die Marleentje, over de grenzen van de dood heen, gegeven heeft. Inmiddels hebben ze, achttien maanden na Marleentjes dood, opnieuw een dochtertje gekregen dat de naam Rozemareintje kreeg. Prof. Bernard Lievegoed zegt in zijn voorwoord bij dit boek: 'Het is een zeer persoonlijk werk geworden dat een blik gunt in intieme vreugde en leed, die beide diep doorleefd worden.'