De idylle van de Witte Lotus is het verhaal van Sensa, een jonge neofiet, die door zijn bijzondere vermogens en reine hart in de tuin van de tempel de Koningin van de Witte Lotus ontwaart. Er openbaart zich aan hem een wereld van schoonheid en vrede, van zuiverheid en liefde. De gedegenereerde priesters echter zien hem als intermediair tussen henzelf en de koningin der duisternis. Gevangen als hij is in het spel van krachten en machten van deze priesters en hun koningin, weet hij zich na jaren te bevrijden uit hun wurggreep en ontmoet wederom zijn Koningin Moeder. Zijn lichaam sterft, maar zijn ziel is vrij! Hij heeft de machten der duisternis overwonnen en gaat als een Vertegenwoordiger van het Licht in een ander lichaam verder om te onderwijzen.

De idylle van de Witte Lotus kan inmiddels, na meer dan honderd jaar en in het Engels nog steeds in druk, worden beschouwd als een klassiek theosofisch boek. Het symboliseert de strijd tussen goed en kwaad, de Vertegenwoordigers van het Licht en de machten der duisternis. Ondanks het feit dat het allegorische verhaal zich afspeelt in het oude Egypte, is het niet gebonden aan een bepaalde plaats of tijd.