Talloos zijn de mythen die ons verhalen over de val van de mens. Deze val symboliseert de dramatische overgang van de paradijselijke mens naar de - aan de huidige aarde - gebonden mens. Een verstoffelijkingsproces waarbij de herinnering aan de oorspronkelijke goddelijke mens steeds meer verloren gaat. In een harde oefenschool, waarin de wetten van reïncarnatie en karma heersen, zal de mens nu ervaring moeten opdoen. Een pijnlijk proces vol wisselvalligheden.

In het Westen leidde dit proces tot een cultuur van het lawaai. Steeds meer werd afscheid genomen van de Stilte als fundament van alle levensopenbaring. Dit in tegenstelling tot de ontwikkeling in het Oosten. In de poëzie, de natuur en de schilderkunst vinden we soms nog verwijzingen naar deze Stilte. Werkelijke verlossing uit dit levensveld wordt verkregen door het innerlijk pad van terugkeer. Hiervoor is eerst inzicht nodig. Nooit center is de mens verstoken geweest van de universele goddelijke wijsheidsleer: Als een draad van Ariadne kunnen we deze leer onder andere volgen van het Oude Atlantis en India tot de voor-christelijke mysteriescholen, de grote Wijzen en de Esseense Broederschap, waaruit Jezus is voortgekomen. In onder meer het boeddhisme, het taoïsme, de theosofie, de leer van de Rozenkruisers, de antroposofie en de vrijmetselarij openbaart zich heden ten dage de universele wijsheidsleer. Tegen deze achtergrond kunnen we het esoterische Christendom leren begrijpen, dat in scherp contrast staat met het orthodoxe Christendom. Voor hen die nog niet ,,ziende blind en horende doof" zijn, opent het belangrijke Aquariustijdperk ogen en oren.