Hebt u ooit op een heldere avond naar de sterren gekeken en zich afgevraagd wat de zin is van dit alles? Wat gebeurt daar in dat immense heelal? En wat doen wij hier op aarde? Is leven een zeldzaam, zo niet uniek verschijnsel in het universum? Of zijn wij mensen slechts onbeduidende wezens? Wat fysieke afmetingen en levensduur betreft, hebben wij zeker weinig te betekenen. Zoals een Indiase tekst het uitdrukt: ‘Wij zijn niet meer dan het knipperen van het oog van Brahman.’ Maar dit boek laat zien dat er op deze planeet iets plaatsvindt wat wel enorm belangrijk is. Wij zouden op de drempel kunnen staan van een ogenblik waar het universum sinds de aanvang der tijden naartoe heeft gewerkt, een verderreikende sprong in de evolutie dan iemand van ons voor mogelijk durft te houden. Zo boud gesteld kan het als science fiction klinken. Maar de inhoud van dit boek is eerder ‘science’ dan ‘fiction’, een beschrijving van onze mogelijke bestemming gebaseerd op tegenwoordig gangbare theorieën en opvattingen. Het doel van de auteur is overigens niet een theorie te bewijzen, maar mogelijkheden te onderzoeken die wij misschien nog niet hebben overwogen en te zien waartoe die kunnen leiden. De lijn die Russell in zijn vorige boek Wereldbrein (Ankh-Hermes 1986) heeft uitgezet, wordt in Het witte gat in de tijd verder uitgewerkt. We kunnen, als we ons openstellen voor een andere visie op de werkelijkheid, een nieuwe dimensie binnengaan, waardoor we de materiële problemen waarmee we vandaag de dag worden geconfronteerd, kunnen ‘overstijgen’ en tegelijkertijd op succesvolle wijze te lijf kunnen gaan.