ENUMA ELISJ is het centrale liturgische gedicht uit de Babylonische godsdienst. Het werd op nieuwjaar voorgedragen tijdens het grote jaarfeest rond de god Marduk, waarbij alle goden uit het land ter verheerlijking van Marduk vergaderd waren. Enuma elisj wordt ook wel het Babylonische scheppingsepos genoemd, omdat erin beschreven staat hoe Marduk hemel en aarde creëert en de mensheid schept. Het is rond 1100 v.C. opgeschreven, in spijkerschrift op kleitabletten, maar de verhalen die eraan ten grondslag liggen zijn veel ouder. Ook vele van die oudere teksten, die net als Enuma elisj nog niet eerder in het Nederlands werden uitgegeven, staan vertaald in dit boek. Ze werpen licht op tal van passages uit de Bijbel en de Koran, die veel later uit dezelfde bronnen geput hebben.