In ieder van ons zijn meerdere zijns-lagen aanwezig. De meest opvallende kunnen we de volwassene of 'het verstandige ik' , de ouder of 'de opvoeder' en het kind in de mens noemen. In elk van deze zijn verschillende specten te onderscheiden, bijvoorbeeld de arrdige en de autoritaire ouer. Het kind in ons heeft vooral met emoties te maken. Nu eens overheerst de ene laag, dan weer komt de andere het sterkst tot uitdrukking. Bij de een lijkt of is 'het verstandige ik' duidelijk aanwezig, bij iemand anders juist het kind: het ene moment kan men heel verstandig praten en op een ander moment, in een andere situatie kinderlijk of bang zijn.

Volgens traditionele theorieën zijn deze drie lagen het gevolg van de invloed van de ouders, opvoeders en de cultuur waarin men opgroeit.

Behalve deze drie lagen onderscheidt Pieter Langendijk ook het hogere ik en de invloed van vorige levens. volgens hem zijn we niet het product van anderen, maar waren we in vorige levens al min of mer zo. Om bepaalde redenen hebben wij die ouders en die omgeving gekozen om bepaalde eigenschappen en vaardigheden te versterken of minder sterk te maken.

De schrijver, therapeut en onderwijspsycholoog, heeft zijn theorie voorgelegd aan hondernden ouders, onderwijzers en jonge kinderen, met als doel dat men zichzelf, de ouders en de onderwijzers, vriend(inn)en en partners beter ging begrijpen en er beter mee om kon gaan.

De meeste literatuur op dit gebied is vrij ingewikkeld en te veel vanuit de psychiatrie geschreven; daardoor schieten deze boeken vaak hun doel voorbij. De respons die Pieter Langendijk kreeg op zijn benadering was dermate stimulerend, dat hij zijn onderzoek kon voortzetten en uitbreiden. De resultaten ervan vormen een instructief onderdeel van dit Ankertje.